پروفایل اشتراکی aminaramesh

چند درصد از ما فکر مـیکنیم حالا کـه در فلان رشته درس خوانده ایم، جزوه های کدینگ ایمان پندی حتما حتما با استفاده از همـین مدرکِ اخذ شدهب درآمد کنیم؟

فکر مـیکنیم خیلی از ما اینگونـه باشیم. جزوه های کدینگ ایمان پندی چون اکثرا هم موفق بـه پیدا کاری مناسب درون حیطه مربوط نمـی شویم، از سر استیصال تصمـیم مـیگیریم بـه دانشگاه برگردیم و مدارک بعدی آن رشته را بگیریم. جزوه های کدینگ ایمان پندی غافل از اینکه این کار تنـها منجر بـه تبدیل شدن ما از یک لیسانس/فوق لیسانس بیکار بـه یک فوق لیسانس/دکتر بیکار مـیشود، باضافه اینکه بخشی از عمرمان را آنطور کـه باید “زندگی” نکرده ایم.

ایمان پندی، دامپزشکی هست که درون سالهای آخر تحصیلش تصمـیم گرفته با استفاده از یکی از مـهارتهایشب درآمد کند. زبان انگلیسی را کـه به همان شیوه جالبی کـه یـاد گرفته، شروع بـه تدریس کرده است.

او جزوه های خلاقانـه اش را درون سایتش مـیفروشد، کلاسهای غیرحضوری برگزاری مـیکند و در همـین روزها اوین کنسرت آموزشی زبان را برگزار خواهد کرد. صفحه اینستاگرامش هم بیش از ۳۶۱۰۰۰ دنبال کننده دارد.

خودِ ایمان مـیگوید هفته‌ای یک روز هم به منظور دامپزشکی اش وقت مـیگذارد و با توجه بـه درآمدی کـه از راه تدریس زبان دارد، فعلا وقت بیشتری به منظور دامپزشکی نخواهد گذاشت. این یعنی ایمان پندی خودش را محدود بـه رشته دانشگاهی اش نکرده و به چیزی کـه علاقه داشته، پرداخته و کار نکرده. بـه نظر مـیرسد یکی از جنبه‌های فرعی چنین روندی، درآمد خوبی هست که نصیبش شده است.

سایت آموزش زبان وکب کدینگ

مصاحبه همشـهری جوان با ایمان پندی

صفحه اینستاگرام وکب کودینگ

شما هم مـی‌توانید داستان کارنکن خودتان را بسازید، روی لینک زیر کلیک کنید:

نقشـه راه کارنکن

نویسنده و منبع: امین آرامش | تاریخ انتشار: Thu, 05 Jul 2018 02:15:00 +0000

۱ – اساسا نیـازی بـه یـادگیری و افزایش دانشمان هست؟

ما ایرانی‌ها تلاش چندانی درون جهت افزایش دانشمان نمـی‌کنیم. از دریا چه استفاده ای میکنیم خیلی از ما اعتقادی بـه نقش یـادگیریِ بیشتر بر کیفیت زندگی‌مان ندارم و اکثرا فکر مـی‌کنیم همـین چیزهایی کـه بلدیم خیلی هم زیـاد هست و البته همزمان درون خیلی از زمـینـه‌ها هم خودمان را صاحبِ نظر مـی‎‌دانیم!

معمولا بر این باوریم کـه اشکال از جای دیگری هست که زندگی ما کیفیت ندارد. از دریا چه استفاده ای میکنیم درون این باره قبلا درون یکی از تمرین‌های درس‌های تفکر سیستمـی سایت متمم نوشته‌ام و اگر اجازه بدهید اینجا تکرارش نمـی‌کنم.

چرا ایرانیـها اینقدر کم کتاب مـی خوانند؟

سایر نوشته های من درباره “تفکر سیستمـی” درون سایت متمم

۲ – خب اگر فرض کنیم یـادگیری مـی‌تواند بر کیفیت زندگی ما تاثیر بگذارد، از دریا چه استفاده ای میکنیم حالا چه کتابی بخوانیم؟ از چه منبع آموزشی استفاده کنیم؟

این روزها بازار آموزش‌های غیردانشگاهی کـه ادعای بهبود کیفیت زندگی ما را دارند، بسیـار داغ است. با توجه بـه کمبودی کـه در این حوزه وجود دارد، پیش‌بینی مـیشود این آموزش‌ها درون سال‌های آتی بیشتر هم بشوند.

اگر این فرض را پذیرفتیم کـه یـادگیری مـیتوا‌ند بر کیفیت زندگی ما تاثیر بگذارد و اگر درون ابتدای این مسیر هم هستیم، فکر مـیکنم بهتر هست شروع یـادگیری‌مان را با کتاب شروع کنیم و اگر هم خواستیم از آموزش‌های دیگر استفاده کنیم، درون انتخاب آنـها وسواس بخرج دهیم که تا ذائقه‌مان بـه آموزش‌های صرفا انگیزشی عادت نکند.

آموزشِ خوب حتما ما را بـه تفکر بیشتر دعوت کند، معمولا یـادگیریِ یک چیز جدید همراه با شکسته شدن مرزهای مدل ذهنی ما اتفاق مـی‌افتد و این شکستِ مرزهای خودساخته معمولا با درد همراه است. شاید بتوان گفت آموزشی خوب هست که «دردِ ندانستنِ پیش از آن آموزش» را هر چه بیشتر درون ما ایجاد کند.

بنظرم بهتر هست در ابتدای مسیر کتاب‌خوان‌شدن، از دیگران به منظور کتاب‌های خوب پیشنـهاد بگیریم. درون ابتدای راه حتما حواسمان باشد کـه با وزنـه‌های سنگین، دلزده نشویم. درون این مورد قبلا مطلبی مستقل نوشته‌ام:

ده نکته درون مورد کتاب خواندن (یـا چگونـه کتاب بخوانیم و کتابخوان باقی بمانیم؟)

۳ – یعنی به منظور انتخاب منبع یـادگیری‌مان همـیشـه از دیگران سراغ بگیریم؟

کتاب یـا هر منبع آموزشیِ دیگر قرار هست پاسخی برای سوال ما باشد. فکر مـیکنم بعد از سرک کشیدن‌هایِ اولیـه درون آموزش‌ها و کتاب‌های مختلف، حتما دنبال سوال خودمان بگردیم. پیش از آنکه بپرسیم «چه کتابی بخوانیم؟» حتما بدانیم سوال ما چیست؟ چه دغدغه‌ای را مـی‌خواهیم با آن کتاب یـا منبع آموزشی رفع کنیم؟ بنابراین فکر مـی‌کنم به منظور سراغ گرفتن از دیگران حتما پرسشی شبیـه این داشته باشیم:

برای فلان سوالم، درون چه کتاب یـا منبع آموزشی دیگری مـی‌توانم جوابِ خوب پیدا کنم؟

من معمولا پرسش‌هایی مانند چه کتابی بخوانیم؟ را با پرسش جواب مـیدهم: چه دغدغه‎‌ای داری؟ سوالت چیست؟

۴ – بنابراین همـیشـه فقط دنبال آموزشی باشیم کـه برایش سوال داریم و در پی سایر منابع نرویم؟

به نظر من بهتر است، بخش اعظمِ وقتمان را به منظور یـافتن پاسخِ سوال‌هایی کـه داریم بگذاریم. دریـای علم انتها ندارد و اگر قرار باشد درون این دریـا، جهتی را دنبال نکنیم و صرفا خودمان را بـه دستِ بادِ پیشنـهادات بیرونی بسپاریم، سرگردان خواهیم شد.

در این مـیان، ممکن هست مواجه شدن با یک کتابِ جدید یـا آموزش جدید ما را با دنیـاهای جدیدی آشنا کند و سوال‌های تازه‌ای پیدا کنیم. بنابراین بنظرم بد نیست اگر همواره درون سبدِ یـادگیری‌مان اندکی هم منابعِ غیرمرتبط بـه سوالاتِ حالِ حاضرمان وجود داشته باشد. این منابع ممکن هست راه‌هایی جدید به منظور ما بگشایند. اما همانطور کـه گفتم بنظرم نباید درون استفاده از آنـها افراط کرد.

[برای آشنایـان با الگوریتم ژنتیک: از دریا چه استفاده ای میکنیم یـاد داستان بهینـه محلی و بهینـه سراسری (سراسری ترجمـه خوبی به منظور global است؟) مـی‌افتم]

۵ – آیـا معیـاری به منظور موثر بودن این یـادگیری‌ها وجود دارد؟

بله، وسعت یـافتن نگاه ما و بهبود کیفیت زندگی ما. یـادمان باشد کـه مـهم عمل است. من همـیشـه با مفهوم «یـادگیری به منظور یـادگیری» مشکل داشته‌ام. بنظرم حتما دنبال پیدا مصداقی به منظور آموخته‌ها درون زندگیمان باشیم. آموخته های جدید مـیتواند مدل ذهنی ما را تغییر دهد و همـه حال خوش و ناخوش ما بیشتر از هر چیز بستگی بـه همـین شیوه نکاه ما به شرایط دارد.

• اگر کتابی درون مورد «تصمـیم‌گیری» مـی‌خوانیم، حتما بتوانیم درون شرایط مشابه، تصمـیمات بهتری بگیریم.
• اگر به منظور بهبود رابطه عاطفی‌مان، کتابی مـی‌خوانیم یـا دوره‌ای شرکت مـی‌کنیم، حتما اثرات این آموزش‌ها را درون کیفیت رابطه عاطفی‌مان ببینیم.
• اگر به منظور بهبودب و کارمان، آموزشی مـی‌بینیم حتما اثراتش را درون رونق یـافتنب و کارمان ببینیم.

خلاصه اینکه همواره حواسمان باشد کـه اثرِ این آموزش‌ها درون عملکردمان را رصد کنیم و اگر دیدیم این عملکرد تغییری نکرده، شاید لازم باشد درون انتخاب منبع آموزشی‌مان یـا شیوه‌ی استفاده‌ی ما از آن بازنگری کنیم.

پس‌نوشت

اگری بخواهد سرکی درون کتابها بکشد. من این کتاب‌ها را پیشنـهاد مـی‌کنم:

ده کتابی پیشنـهادی من درون سایت متمم

نویسنده و منبع: امین آرامش | تاریخ انتشار: Thu, 12 Jul 2018 17:23:00 +0000

چند شب پیش بـه بهانـه انتخاب رشته یکی از بچه‌های فامـیل، متن زیبا در مورد رشته تجربی حرفهایی درون آن جمع خانوادگی زدم. متن زیبا در مورد رشته تجربی دیدم بد نیست آنـها را جمع و جور کنم و اینجا هم بیـاورم. متن زیبا در مورد رشته تجربی موضوعِ آن بحث انتخاب رشته ریـاضی فیزیک یـا تجربی بود. اما بحث بـه آینده شغلی و بازار کار رشته ریـاضی و بازار کار رشته تجربی هم کشیده شد و به جاهای دیگری هم رفت. چند نکته درون این مورد:

۱

اولین نکته‌ای کـه در چنین بحثی بـه چشم من مـی آید، کم بودن گزینـه های روی مـیز است. وقتی انتخاب درون مورد آینده شغلی ختم مـیشود بـه انتخاب بین رشته ریـاضی یـا تجربی و قرار هست در نـهایت هم بـه انتخاب بین مـهندس یـا دکتر شدن برسد یعنی گزینـه های روی مـیز خیلی کم است. نکته دردناک تر این هست که محدود بودن گزینـه‌ها بـه این دو مورد، بصورت یک واقعیت محتوم توسط بچه ها و والدینشان پذیرفته شده است. بنابراین چندان هم عجیب نیست کـه چنین نصیحتهای را خطاب بـه فرزند مورد نظر بشنویم: متن زیبا در مورد رشته تجربی «مـهندسی آینده خوبی ندارد، برو دکتر شو، برو تجربی»

۲

برای پیدا گزینـه های بیشتر حتما اندکی بـه خودمان زحمت بدهیم، حتما دنبال گزینـه‌های بیشتر برویم. آیـا واقعا تمام راه‌هایب درآمد بـه همـین دو مورد مـیرسد؟ همـه مردم ایران از یکی از همـین دو پیشـهب درآمد مـیکنند؟ یـا دکترند یـا مـهندس؟

قطعا چنین نیست. اما چه شده کـه والدین و فرزندانشان بـه گزینـه های دیگر فکر نمـیکنند؟ فکر مـیکنم کمبود آگاهی یکی از دلایل مـهم آن است. نبود گزینـه های موفق درون سایروتها درون اطرافیـان هم دلیل دیگری است. وقتی همـه اطرافیـان کارمند دولت و نشسته بر سر سفره نفت هستند، احتمال اینکه گزینـه‌ای غیر از آن روی مـیز تصمـیم‌گیری گذاشته شود، کم خواهد بود.

۳

روند، روند و روند. حتما آینده را دید. نسل قبل کـه ما را تشویق مـیکرد کـه مـهندس شویم، چون درون سالهای ابتدایی دهه ۸۰ اوضاع مـهندسان خوب بود، جایی جلوتر از نوک دماغش را ندید. به منظور تصمـیم‌گیری به منظور آغاز یک مسیر شغلی، حتما روندها را مدنظر قرار دهیم و آینده هر شغلی را ببنیم و نـه وضعیت امروزش را.

در همـین رشته‌های مـهندسی دوستانی دارم کـه با رتبه‌هایی بهتر، مکانیک و برق خوانده‌اند، اما امروز مـیانگین درآمدشان بـه طرز محسوسی کمتر از دوستان کامپیوترخوانده من است. این یعنی آن سالها، حتما به فکر امروز و هرچه بیشتر وابسته شدن زندگیـها بـه کامپیوتر مـی‌بودند، نـه اینکه صرفا بـه رشته‌هایی با وضعیت شغلی نسبتا خوب درون آن سالها توجه کنند.

البته اینکه معیـار انتخاب صرفا درآمد بیشتر باشد یـا نـه بحث دیگری هست که درون ادامـه بـه آن خواهم پرداخت.

شغل مناسب من چیست؟

۴

نسل بالاتر اگر مـیخواهد کمک حال باشد، حتما مطلع تر باشد. اینکه بـه دلیل عدم اطلاعش، گزینـه‌های محدودی روی مـیز بگذارد و نصایح ارزنده‌اش! را درون باب ارجحیت یکی بر دیگری (آن هم با توجه بـه شرایط امروز و نـه روندهای موجود و شرایط احتمالی آینده) بگوید ظلم بزرگی درون حق فرزندان مرتکب شده است. درون این خصوص قبلا مفصل نوشته‌ام:

مـیخواهم پدر/مادر خوبی باشم! (۲): آینده شغلی فرزندان

در مورد آینده شغلی رشته تجربی و پزشک شدن هم مطلبی نوشته‌ام:

پزشکان، آینده و یک سری حرفها

۵

نسل قبل این شانس (یـا بدشانسی) را داشته کـه بخاطر یک کاغذ (همان مدرک دانشگاهی)، توانسته کار کند. (رجوع شود بـه سری کارنکن و تعریف کار ن) امکانش بوده کـه به دلیل وجود آن کاغذ، یک مـیز و تضمـین سی ساله به منظور آب باریکه بـه آنـها بدهند، اما امروز خوشبختانـه این فرصت مـهیـا نیست و برایب درآمد حتما ارزشی به منظور دیگران خلق کنیم.

کار نکن

دوران استخدام‌های دولتی بـه سرآمده (و انشالله برنخواهد گشت)، اگر کارآمدی اقتصادی درون کشور مـیخواهیم، دولت حتما بسیـار کوچکتر از این شود. کارمندان دولت، اگر منصف باشند، خودشان هم معترفند کـه بخش اعظمشان درون ادارات اضافی هستند و نبودشان هیچ خللی درون هیچ جا ایجاد نمـیکند!

۶

فکر مـیکنم بر خلاف تصور عامـه، اتفاقا موقعیت‌های شغلی بسیـار هم زیـاد است. فقط مـهارت و دانش بدردبخور و البته صبر و پشتکار لازم است. حالا کهی به منظور آن کاغذپاره بـه ما پول نمـیدهد، حتما بتوانیم ارزش آفرین باشیم، حتما مـهارت داشته باشیم. دانشِ مفید داشته باشیم. و البته درون ابتدای راه حتما خاکِ کار را بخوریم و برای رسیدن بـه موقعیت‌های بهتر شغلی، عجله نداشته باشیم.

همـین الان کـه کارجویـان از نبود فرصت شغلی حرف مـیزنند، کارفرمایـان هم از نبود نیروی متخصص حرف مـیزنند. این یعنی یک نیروی متخصص و با دانش، موقعیتهای شغلی خوبی خواهد داشت.

۷

از هر بپرسید مـیگوید وضعیت شغلی برای رشته های فنی خوب نیست، اما من قبلا بـه یک مثال عینی به منظور موقعیت شغلی بسیـار خوب به منظور آدم بامـهارت و دانش درون یکی از قسمت های کار نکن پرداخته‌ام. بد نیست ببینیدش:

کار نکن، قسمت هجدهم: سلمان قاسمـی و زاگرس کمپرسور: مـهندسِ مکانیکی کـه نیـازی بـه تغییر مسیر نداشته!

۸

پیدا مقصر به منظور وضعیت ناخوشایند ما درون ده سال آینده هیچ دردی از ما دوا نمـیکند. تاوان ندانم‌کاری و کم‌اطلاعی امروزمان را ما با تمام وجودمان درون آینده خواهیم داد. حالا اگر بـه فرض خودمان را قانع کنیم کـه تقصیر دولت بوده کـه مثلا شغل به منظور مـهندسین ایجاد نکرده، باز هم تغییری درون وضعیت ناخوشایند ما اتفاق نخواهد افتاد.

این والدین و فرزندان هستند کـه باید با چشمـهای باز، گزینـه‌های موجود را ببینند و انتخاب‌های درستی انجام دهند.

۹ 

تلاش و پشتکار است که شایسته احترام است. کاش فرزندانمان را هیچ‌وقت بخاطر استعداد ذاتی و برتری بدون تلاششان بر دیگران تحسین نکنیم. اما که تا مـیتوانیم آنـها را به منظور تلاش بیشتر تشویق کنیم. درون این مورد همانطور کـه قبلا گفته‌ام:

افتخار بـه هر چیزی کـه برای بدست آوردنش زحمتی نکشیده ایم، نوعی حماقت است.

مطلب مستقلی هم درون این مورد نوشته‌ام:

پدر پولدار (۱)

۱۰

فکر مـیکنم برای مسئله‌‌ی انتخاب شغل، تابع هدف مناسبی برای بهینـه‌یـابی تعریف نشده. اینکه معیـارمان به منظور انتخاب یک شغل و مسیر منتج بـه آن، تنـها مـیزان درآمد آن باشد، خوب نیست. بنظرم رضایت از مسیر حتما اولویت ما درون انتخاب آن مسیر شغلی باشد. پیشنـهاد مشخص من درون این زمـینـه کارن است. درون مورد شرایط کارن و نمونـه‌های عینی آن هم فکر مـیکنم بـه اندازه کافی درون سری کارنکن حرف زده‌ام.

در مورد اهمـیت رضایت از مسیر هم قبلا بـه تفصیل نوشته‌ام:

داستان تکراری “رضایت از مسیرِ زندگی”

مطالب مرتبط

ادامـه تحصیل بدهم یـا نـه؟ (۱): دکترا بخوانم؟

چرا ترجیح مـیدهم مدرس کنکور و استاد دانشگاه نباشم؟

پزشکان، آینده و یک سری حرفها

دانشگاه، مـهندسین بیکار و چیزهای دیگر

اگر درخواست مشاوره خصوصی دارید، لطفا از صفحه زیر اقدام کنید:

مشاوره خصوصی

نویسنده و منبع: امین آرامش | تاریخ انتشار: Mon, 23 Jul 2018 15:44:00 +0000

چند شب پیش بـه بهانـه انتخاب رشته یکی از بچه‌های فامـیل، تعداد دانش آموزان دختر رشته ریاضی یازدهم حرفهایی درون آن جمع خانوادگی زدم. تعداد دانش آموزان دختر رشته ریاضی یازدهم دیدم بد نیست آنـها را جمع و جور کنم و اینجا هم بیـاورم. تعداد دانش آموزان دختر رشته ریاضی یازدهم موضوعِ آن بحث انتخاب رشته ریـاضی فیزیک یـا تجربی بود. اما بحث بـه آینده شغلی و بازار کار رشته ریـاضی و بازار کار رشته تجربی هم کشیده شد و به جاهای دیگری هم رفت. چند نکته درون این مورد:

۱

اولین نکته‌ای کـه در چنین بحثی بـه چشم من مـی آید، کم بودن گزینـه های روی مـیز است. وقتی انتخاب درون مورد آینده شغلی ختم مـیشود بـه انتخاب بین رشته ریـاضی یـا تجربی و قرار هست در نـهایت هم بـه انتخاب بین مـهندس یـا دکتر شدن برسد یعنی گزینـه های روی مـیز خیلی کم است. نکته دردناک تر این هست که محدود بودن گزینـه‌ها بـه این دو مورد، بصورت یک واقعیت محتوم توسط بچه ها و والدینشان پذیرفته شده است. بنابراین چندان هم عجیب نیست کـه چنین نصیحتهای را خطاب بـه فرزند مورد نظر بشنویم: تعداد دانش آموزان دختر رشته ریاضی یازدهم «مـهندسی آینده خوبی ندارد، برو دکتر شو، برو تجربی»

۲

برای پیدا گزینـه های بیشتر حتما اندکی بـه خودمان زحمت بدهیم، حتما دنبال گزینـه‌های بیشتر برویم. آیـا واقعا تمام راه‌هایب درآمد بـه همـین دو مورد مـیرسد؟ همـه مردم ایران از یکی از همـین دو پیشـهب درآمد مـیکنند؟ یـا دکترند یـا مـهندس؟

قطعا چنین نیست. اما چه شده کـه والدین و فرزندانشان بـه گزینـه های دیگر فکر نمـیکنند؟ فکر مـیکنم کمبود آگاهی یکی از دلایل مـهم آن است. نبود گزینـه های موفق درون سایروتها درون اطرافیـان هم دلیل دیگری است. وقتی همـه اطرافیـان کارمند دولت و نشسته بر سر سفره نفت هستند، احتمال اینکه گزینـه‌ای غیر از آن روی مـیز تصمـیم‌گیری گذاشته شود، کم خواهد بود.

۳

روند، روند و روند. حتما آینده را دید. نسل قبل کـه ما را تشویق مـیکرد کـه مـهندس شویم، چون درون سالهای ابتدایی دهه ۸۰ اوضاع مـهندسان خوب بود، جایی جلوتر از نوک دماغش را ندید. به منظور تصمـیم‌گیری به منظور آغاز یک مسیر شغلی، حتما روندها را مدنظر قرار دهیم و آینده هر شغلی را ببنیم و نـه وضعیت امروزش را.

در همـین رشته‌های مـهندسی دوستانی دارم کـه با رتبه‌هایی بهتر، مکانیک و برق خوانده‌اند، اما امروز مـیانگین درآمدشان بـه طرز محسوسی کمتر از دوستان کامپیوترخوانده من است. این یعنی آن سالها، حتما به فکر امروز و هرچه بیشتر وابسته شدن زندگیـها بـه کامپیوتر مـی‌بودند، نـه اینکه صرفا بـه رشته‌هایی با وضعیت شغلی نسبتا خوب درون آن سالها توجه کنند.

البته اینکه معیـار انتخاب صرفا درآمد بیشتر باشد یـا نـه بحث دیگری هست که درون ادامـه بـه آن خواهم پرداخت.

شغل مناسب من چیست؟

۴

نسل بالاتر اگر مـیخواهد کمک حال باشد، حتما مطلع تر باشد. اینکه بـه دلیل عدم اطلاعش، گزینـه‌های محدودی روی مـیز بگذارد و نصایح ارزنده‌اش! را درون باب ارجحیت یکی بر دیگری (آن هم با توجه بـه شرایط امروز و نـه روندهای موجود و شرایط احتمالی آینده) بگوید ظلم بزرگی درون حق فرزندان مرتکب شده است. درون این خصوص قبلا مفصل نوشته‌ام:

مـیخواهم پدر/مادر خوبی باشم! (۲): آینده شغلی فرزندان

در مورد آینده شغلی رشته تجربی و پزشک شدن هم مطلبی نوشته‌ام:

پزشکان، آینده و یک سری حرفها

۵

نسل قبل این شانس (یـا بدشانسی) را داشته کـه بخاطر یک کاغذ (همان مدرک دانشگاهی)، توانسته کار کند. (رجوع شود بـه سری کارنکن و تعریف کار ن) امکانش بوده کـه به دلیل وجود آن کاغذ، یک مـیز و تضمـین سی ساله به منظور آب باریکه بـه آنـها بدهند، اما امروز خوشبختانـه این فرصت مـهیـا نیست و برایب درآمد حتما ارزشی به منظور دیگران خلق کنیم.

کار نکن

دوران استخدام‌های دولتی بـه سرآمده (و انشالله برنخواهد گشت)، اگر کارآمدی اقتصادی درون کشور مـیخواهیم، دولت حتما بسیـار کوچکتر از این شود. کارمندان دولت، اگر منصف باشند، خودشان هم معترفند کـه بخش اعظمشان درون ادارات اضافی هستند و نبودشان هیچ خللی درون هیچ جا ایجاد نمـیکند!

۶

فکر مـیکنم بر خلاف تصور عامـه، اتفاقا موقعیت‌های شغلی بسیـار هم زیـاد است. فقط مـهارت و دانش بدردبخور و البته صبر و پشتکار لازم است. حالا کهی به منظور آن کاغذپاره بـه ما پول نمـیدهد، حتما بتوانیم ارزش آفرین باشیم، حتما مـهارت داشته باشیم. دانشِ مفید داشته باشیم. و البته درون ابتدای راه حتما خاکِ کار را بخوریم و برای رسیدن بـه موقعیت‌های بهتر شغلی، عجله نداشته باشیم.

همـین الان کـه کارجویـان از نبود فرصت شغلی حرف مـیزنند، کارفرمایـان هم از نبود نیروی متخصص حرف مـیزنند. این یعنی یک نیروی متخصص و با دانش، موقعیتهای شغلی خوبی خواهد داشت.

۷

از هر بپرسید مـیگوید وضعیت شغلی برای رشته های فنی خوب نیست، اما من قبلا بـه یک مثال عینی به منظور موقعیت شغلی بسیـار خوب به منظور آدم بامـهارت و دانش درون یکی از قسمت های کار نکن پرداخته‌ام. بد نیست ببینیدش:

کار نکن، قسمت هجدهم: سلمان قاسمـی و زاگرس کمپرسور: مـهندسِ مکانیکی کـه نیـازی بـه تغییر مسیر نداشته!

۸

پیدا مقصر به منظور وضعیت ناخوشایند ما درون ده سال آینده هیچ دردی از ما دوا نمـیکند. تاوان ندانم‌کاری و کم‌اطلاعی امروزمان را ما با تمام وجودمان درون آینده خواهیم داد. حالا اگر بـه فرض خودمان را قانع کنیم کـه تقصیر دولت بوده کـه مثلا شغل به منظور مـهندسین ایجاد نکرده، باز هم تغییری درون وضعیت ناخوشایند ما اتفاق نخواهد افتاد.

این والدین و فرزندان هستند کـه باید با چشمـهای باز، گزینـه‌های موجود را ببینند و انتخاب‌های درستی انجام دهند.

۹ 

تلاش و پشتکار است که شایسته احترام است. کاش فرزندانمان را هیچ‌وقت بخاطر استعداد ذاتی و برتری بدون تلاششان بر دیگران تحسین نکنیم. اما که تا مـیتوانیم آنـها را به منظور تلاش بیشتر تشویق کنیم. درون این مورد همانطور کـه قبلا گفته‌ام:

افتخار بـه هر چیزی کـه برای بدست آوردنش زحمتی نکشیده ایم، نوعی حماقت است.

مطلب مستقلی هم درون این مورد نوشته‌ام:

پدر پولدار (۱)

۱۰

فکر مـیکنم برای مسئله‌‌ی انتخاب شغل، تابع هدف مناسبی برای بهینـه‌یـابی تعریف نشده. اینکه معیـارمان به منظور انتخاب یک شغل و مسیر منتج بـه آن، تنـها مـیزان درآمد آن باشد، خوب نیست. بنظرم رضایت از مسیر حتما اولویت ما درون انتخاب آن مسیر شغلی باشد. پیشنـهاد مشخص من درون این زمـینـه کارن است. درون مورد شرایط کارن و نمونـه‌های عینی آن هم فکر مـیکنم بـه اندازه کافی درون سری کارنکن حرف زده‌ام.

در مورد اهمـیت رضایت از مسیر هم قبلا بـه تفصیل نوشته‌ام:

داستان تکراری “رضایت از مسیرِ زندگی”

مطالب مرتبط

ادامـه تحصیل بدهم یـا نـه؟ (۱): دکترا بخوانم؟

چرا ترجیح مـیدهم مدرس کنکور و استاد دانشگاه نباشم؟

پزشکان، آینده و یک سری حرفها

دانشگاه، مـهندسین بیکار و چیزهای دیگر

اگر درخواست مشاوره خصوصی دارید، لطفا از صفحه زیر اقدام کنید:

مشاوره خصوصی

نویسنده و منبع: امین آرامش | تاریخ انتشار: Tue, 31 Jul 2018 00:11:00 +0000

چند شب پیش بـه بهانـه انتخاب رشته یکی از بچه‌های فامـیل، شغل هایی که در شب کار میکنند حرفهایی درون آن جمع خانوادگی زدم. شغل هایی که در شب کار میکنند دیدم بد نیست آنـها را جمع و جور کنم و اینجا هم بیـاورم. شغل هایی که در شب کار میکنند موضوعِ آن بحث انتخاب رشته ریـاضی فیزیک یـا تجربی بود. اما بحث بـه آینده شغلی و بازار کار رشته ریـاضی و بازار کار رشته تجربی هم کشیده شد و به جاهای دیگری هم رفت. چند نکته درون این مورد:

۱

اولین نکته‌ای کـه در چنین بحثی بـه چشم من مـی آید، کم بودن گزینـه های روی مـیز است. وقتی انتخاب درون مورد آینده شغلی ختم مـیشود بـه انتخاب بین رشته ریـاضی یـا تجربی و قرار هست در نـهایت هم بـه انتخاب بین مـهندس یـا دکتر شدن برسد یعنی گزینـه های روی مـیز خیلی کم است. نکته دردناک تر این هست که محدود بودن گزینـه‌ها بـه این دو مورد، بصورت یک واقعیت محتوم توسط بچه ها و والدینشان پذیرفته شده است. بنابراین چندان هم عجیب نیست کـه چنین نصیحتهای را خطاب بـه فرزند مورد نظر بشنویم: شغل هایی که در شب کار میکنند «مـهندسی آینده خوبی ندارد، برو دکتر شو، برو تجربی»

۲

برای پیدا گزینـه های بیشتر حتما اندکی بـه خودمان زحمت بدهیم، حتما دنبال گزینـه‌های بیشتر برویم. آیـا واقعا تمام راه‌هایب درآمد بـه همـین دو مورد مـیرسد؟ همـه مردم ایران از یکی از همـین دو پیشـهب درآمد مـیکنند؟ یـا دکترند یـا مـهندس؟

قطعا چنین نیست. اما چه شده کـه والدین و فرزندانشان بـه گزینـه های دیگر فکر نمـیکنند؟ فکر مـیکنم کمبود آگاهی یکی از دلایل مـهم آن است. نبود گزینـه های موفق درون سایروتها درون اطرافیـان هم دلیل دیگری است. وقتی همـه اطرافیـان کارمند دولت و نشسته بر سر سفره نفت هستند، احتمال اینکه گزینـه‌ای غیر از آن روی مـیز تصمـیم‌گیری گذاشته شود، کم خواهد بود.

۳

روند، روند و روند. حتما آینده را دید. نسل قبل کـه ما را تشویق مـیکرد کـه مـهندس شویم، چون درون سالهای ابتدایی دهه ۸۰ اوضاع مـهندسان خوب بود، جایی جلوتر از نوک دماغش را ندید. به منظور تصمـیم‌گیری به منظور آغاز یک مسیر شغلی، حتما روندها را مدنظر قرار دهیم و آینده هر شغلی را ببنیم و نـه وضعیت امروزش را.

در همـین رشته‌های مـهندسی دوستانی دارم کـه با رتبه‌هایی بهتر، مکانیک و برق خوانده‌اند، اما امروز مـیانگین درآمدشان بـه طرز محسوسی کمتر از دوستان کامپیوترخوانده من است. این یعنی آن سالها، حتما به فکر امروز و هرچه بیشتر وابسته شدن زندگیـها بـه کامپیوتر مـی‌بودند، نـه اینکه صرفا بـه رشته‌هایی با وضعیت شغلی نسبتا خوب درون آن سالها توجه کنند.

البته اینکه معیـار انتخاب صرفا درآمد بیشتر باشد یـا نـه بحث دیگری هست که درون ادامـه بـه آن خواهم پرداخت.

شغل مناسب من چیست؟

۴

نسل بالاتر اگر مـیخواهد کمک حال باشد، حتما مطلع تر باشد. اینکه بـه دلیل عدم اطلاعش، گزینـه‌های محدودی روی مـیز بگذارد و نصایح ارزنده‌اش! را درون باب ارجحیت یکی بر دیگری (آن هم با توجه بـه شرایط امروز و نـه روندهای موجود و شرایط احتمالی آینده) بگوید ظلم بزرگی درون حق فرزندان مرتکب شده است. درون این خصوص قبلا مفصل نوشته‌ام:

مـیخواهم پدر/مادر خوبی باشم! (۲): آینده شغلی فرزندان

در مورد آینده شغلی رشته تجربی و پزشک شدن هم مطلبی نوشته‌ام:

پزشکان، آینده و یک سری حرفها

۵

نسل قبل این شانس (یـا بدشانسی) را داشته کـه بخاطر یک کاغذ (همان مدرک دانشگاهی)، توانسته کار کند. (رجوع شود بـه سری کارنکن و تعریف کار ن) امکانش بوده کـه به دلیل وجود آن کاغذ، یک مـیز و تضمـین سی ساله به منظور آب باریکه بـه آنـها بدهند، اما امروز خوشبختانـه این فرصت مـهیـا نیست و برایب درآمد حتما ارزشی به منظور دیگران خلق کنیم.

کار نکن

دوران استخدام‌های دولتی بـه سرآمده (و انشالله برنخواهد گشت)، اگر کارآمدی اقتصادی درون کشور مـیخواهیم، دولت حتما بسیـار کوچکتر از این شود. کارمندان دولت، اگر منصف باشند، خودشان هم معترفند کـه بخش اعظمشان درون ادارات اضافی هستند و نبودشان هیچ خللی درون هیچ جا ایجاد نمـیکند!

۶

فکر مـیکنم بر خلاف تصور عامـه، اتفاقا موقعیت‌های شغلی بسیـار هم زیـاد است. فقط مـهارت و دانش بدردبخور و البته صبر و پشتکار لازم است. حالا کهی به منظور آن کاغذپاره بـه ما پول نمـیدهد، حتما بتوانیم ارزش آفرین باشیم، حتما مـهارت داشته باشیم. دانشِ مفید داشته باشیم. و البته درون ابتدای راه حتما خاکِ کار را بخوریم و برای رسیدن بـه موقعیت‌های بهتر شغلی، عجله نداشته باشیم.

همـین الان کـه کارجویـان از نبود فرصت شغلی حرف مـیزنند، کارفرمایـان هم از نبود نیروی متخصص حرف مـیزنند. این یعنی یک نیروی متخصص و با دانش، موقعیتهای شغلی خوبی خواهد داشت.

۷

از هر بپرسید مـیگوید وضعیت شغلی برای رشته های فنی خوب نیست، اما من قبلا بـه یک مثال عینی به منظور موقعیت شغلی بسیـار خوب به منظور آدم بامـهارت و دانش درون یکی از قسمت های کار نکن پرداخته‌ام. بد نیست ببینیدش:

کار نکن، قسمت هجدهم: سلمان قاسمـی و زاگرس کمپرسور: مـهندسِ مکانیکی کـه نیـازی بـه تغییر مسیر نداشته!

۸

پیدا مقصر به منظور وضعیت ناخوشایند ما درون ده سال آینده هیچ دردی از ما دوا نمـیکند. تاوان ندانم‌کاری و کم‌اطلاعی امروزمان را ما با تمام وجودمان درون آینده خواهیم داد. حالا اگر بـه فرض خودمان را قانع کنیم کـه تقصیر دولت بوده کـه مثلا شغل به منظور مـهندسین ایجاد نکرده، باز هم تغییری درون وضعیت ناخوشایند ما اتفاق نخواهد افتاد.

این والدین و فرزندان هستند کـه باید با چشمـهای باز، گزینـه‌های موجود را ببینند و انتخاب‌های درستی انجام دهند.

۹ 

تلاش و پشتکار است که شایسته احترام است. کاش فرزندانمان را هیچ‌وقت بخاطر استعداد ذاتی و برتری بدون تلاششان بر دیگران تحسین نکنیم. اما که تا مـیتوانیم آنـها را به منظور تلاش بیشتر تشویق کنیم. درون این مورد همانطور کـه قبلا گفته‌ام:

افتخار بـه هر چیزی کـه برای بدست آوردنش زحمتی نکشیده ایم، نوعی حماقت است.

مطلب مستقلی هم درون این مورد نوشته‌ام:

پدر پولدار (۱)

۱۰

فکر مـیکنم برای مسئله‌‌ی انتخاب شغل، تابع هدف مناسبی برای بهینـه‌یـابی تعریف نشده. اینکه معیـارمان به منظور انتخاب یک شغل و مسیر منتج بـه آن، تنـها مـیزان درآمد آن باشد، خوب نیست. بنظرم رضایت از مسیر حتما اولویت ما درون انتخاب آن مسیر شغلی باشد. پیشنـهاد مشخص من درون این زمـینـه کارن است. درون مورد شرایط کارن و نمونـه‌های عینی آن هم فکر مـیکنم بـه اندازه کافی درون سری کارنکن حرف زده‌ام.

در مورد اهمـیت رضایت از مسیر هم قبلا بـه تفصیل نوشته‌ام:

داستان تکراری “رضایت از مسیرِ زندگی”

مطالب مرتبط

ادامـه تحصیل بدهم یـا نـه؟ (۱): دکترا بخوانم؟

چرا ترجیح مـیدهم مدرس کنکور و استاد دانشگاه نباشم؟

پزشکان، آینده و یک سری حرفها

دانشگاه، مـهندسین بیکار و چیزهای دیگر

اگر درخواست مشاوره خصوصی دارید، لطفا از صفحه زیر اقدام کنید:

مشاوره خصوصی

نویسنده و منبع: امین آرامش | تاریخ انتشار: Mon, 06 Aug 2018 15:41:00 +0000

کارشناسی ارشد یـا سربازی ؟ آیـا ارشد بخونم یـا نخونم ؟ لیسانس یـا فوق لیسانس ؟ اینـها سوالاتی هست که ذهن عدۀ زیـادی را بـه خود مشغول کرده است. اگر سوالی از جنس ارشد آری یـا نـه دارید، امریه برای فوق لیسانس ریاضی پیشنـهاد مـیکنم این متن را که تا انتها مطالعه کنید.

تصمـیم درباره ادامـه تحصیل درون مقطع ارشد تصمـیم مـهمـی هست و بنظرم حتما دلیلی محکم به منظور ارشد خواندن داشته باشیم. امریه برای فوق لیسانس ریاضی درون ادامـه این نوشته درباره این دلایل حرف مـی.

طبیعتا اینـها صرفا نظرات شخصی من است. امریه برای فوق لیسانس ریاضی شما هم مـی‌توانید نظرتان را درون قسمت کامنتها مطرح کنید.

مـیان پرده، نکته بسیـار مـهم برای مطالعه بهتر این نوشته:

در لابلای متن، لینک مطالب دیگری هم وجود دارد. اگر خواستید آنـها را مطالعه کنید، درون یک تب یـا پنجره جدید بازشان کنید و پس از مطالعه کامل این متن بـه سراغشان بروید. 

• برای باز یک لینک درون تب جدید کافی هست روی آن کلیک-راست کنید و گزینـه Open link in new tab را بزنید
• اگر از موبایل یـا تبلت استفاده مـیکنید، نگه داشتن انگشت‌تان بر روی لینک همان کار کلیک-راست را مـی‌کند

چرا مـیخواهی کارشناسی ارشد بخوانی؟ آیـا گرفتن مدرک فوق لیسانس خوب است؟

چون مـیخواهم بعد از ارشد، دکترا بخوانم و استاد دانشگاه بشوم

حتما خودتان هم مـیدانید کـه قضیـه بـه این سادگی‌ها نیست. حتما درون جریـانید که:

• نسل پرتعداد دهه ۶۰ از سن دانشگاه تقریبا رد شده‌اند و تعداد دانشجویـان بسیـار کم شده
• تعدادی از دانشگاه‌هایی کـه در هر کوی و برزن ایجاد شده بودند مشتری ندارند و در حال تعطیلی هستند
• با توجه بـه تجربه فارغ التحصیلانِ دانشگاهیِ بیکار درون سالهای گذشته، رغبت بـه دانشگاه همچون سالهای قبل نیست
• تعدادانی کـه مدرک دکترا دارند، بسیـار زیـادتر از قبل شده و رقابت برایب کرسی‌های هیئت علمـی دانشگاه بسیـار سنگین است

به نظرم بد نیست بـه این واقعیت هم موقع تصمـیم درباره ارشد خواندن یـا نـه توجه کنید. قبلا مطلبی مستقل درون مورد دکترا نوشته‌ام:

ادامـه تحصیل بدهم یـا نـه؟ دکترا بخوانم؟

چون مدرک فوق لیسانس مرا درون بازار کار متمایز مـی‌کند

لطفا از خواب بیدار شوید. این روزها همـه مدرک دارند، ارشد کـه هیچ، دکترایش را هم دارند. چیزی کـه شما را متمایز مـیکند مـهارتی هست که درون بازار کار بـه شدت بـه آن نیـاز است. و دانشی که به کمک آن دردی از مشکلاتب و کار را حل کنید. صرف داشتن مدرک شما را متمایز نمـی‌کند. اما اگر تحصیل درون مقطع ارشد اسبابِب این دانش و مـهارتِ مورد نیـازِ بازار کار را فراهم مـی‌کند، ادامـه تحصیل درون مقطع ارشد مـی‌تواند مفید باشد.

حتما مـی‌دانید کـه تنـها ایجاد تمایز مـی‌تواند منجر بـه ایجاد شرایط خوب شغلی برایتان شود و به قول ست گادین درون کتاب شیب:

“معمولی بودن به منظور بازنده‌هاست، شما شایسته بهتر از معمولی بودن هستید.”

پس:

لطفا معمولی نباشیم

چون مدرک فوق لیسانس را به منظور افزایش حقوق لازم دارم

اگر کارمند بخش خصوصی هستید کـه بعید هست به صرف یک افزایش مدرک حقوقتان را زیـاد کنند. منظورم خصوصی واقعی هست و نـه خصولتی.

ولی اگر درون بخش‌های خصولتی و دولتی مشغول بـه کار هستید احتمالا مدرک ارشد منجر بـه افزایش حقوق شما خواهد شد. اما سوالی کـه اینجا مطرح مـیشود این هست که آیـا مزایـای این ادامـه تحصیل ارزش هزینۀ مادی و غیرمادی اخذ مدرک ارشد را دارد یـا نـه؟

من جواب این سوال را نمـی‌دانم و فکر مـی‌کنم هربسته بـه شرایط خودش حتما به پاسخ آن برسد. اما فکر کنم بد نباشد یک حساب سرانگشتی درون این مورد یم.

اگر شما از دانشگاه آزاد مدرک را بگیرید فکر کنم چیزی درون حدود ۸ مـیلیون تومان ظرف دو سال حتما هزینـه ید. حالا درنظر بگیرید کـه حقوق شما مثلا ماهی چندصد هزار تومان هم افزایش پیدا کند. ببینید چقدر زمان لازم هست تا تنـها هزینـه‌ای کـه برای شـهریـه دانشگاه کرده‌اید بازگردد.

تازه این تنـها هزینـه مادی داستان هست و بنظرم کم‌اهمـیت‌ترین هزینـه. هزینـه زمانی کـه صرف شده و اصلا برنمـی‌گردد را هم حساب کنید. وقتی کـه برای اخذ این مدرک مـی‌گذارید و برای خانواده، افزایش مـهارت، تفریح و … نمـی‌گذارید.

در دانشگاه‌های دولتی هزینـه مادی را ندارید، اما هزینۀ غیرمادی سرجایش است. هرچند درون سالهای اخیر کارمندانی کـه در دانشگاه دولتی هم مدرک مـی‌گیرند هزینـه به منظور خودشان مـی‌تراشند. وقت و حوصله به منظور انجام پایـان نامـه کـه نیست. بعد پول بدهیم و پایـان نامـه بخریم…

بگذریم.

چون داشتن مدرک ارشد کلاس دارد

اولا ندارد. باور کنید دیگر کلاس هم ندارد. دوما بر فرض کـه عده‌ای مدرک‌ندیده بخاطر مدرک ارشد شما جواب سلامتان را گرمتر بدهند یـا شما را بر صدر مجلس بنشانند. روزی حتما با این واقعیت روبرو شوید کـه وقتی کـه برای ارشد گذاشته اید آیـا مـی‌صرفیده یـا نـه؟ این سلام‌های گرمترِ مدرک‌ندیده‌ها را رها کنید. باور کنید یک فوق لیسانس بیکار هیچ برتری‌ای بر یک لیسانس بیکار ندارد. لیسانس یـا فوق لیسانس بیکار فرقی با هم ندارند.

مـیخوام ارشد بخونم چون پدرم/مادرم/همسرم دوست دارند مدرک ارشد داشته باشم

قطعا اعضای خانواده دلسوز ما هستد. اما ممکن هست آنـها روشی را برایب موفقیت و رضایت پیشنـهاد دهند کـه در عصر حاضر کاربردی نداشته باشد. نمـی‌گویم بـه حرف آنـها توجه نکنیم. فقط حرفم این هست که تنـها دلیل ما به منظور ارشد خواندن خواسته والدین و خانواده نباشد.

چون حیفه مدرکم رو نگیرم، این همـه درس خوندم!

حیف، آن تک تک لحظاتی هست که درون مسیری کـه امروز فهمـیده ایم اشتباه هست تلف مـیکنیم. حیف آن زمانـهایی هست که به منظور نشستن سر کلاسهای دانشگاه و خواندن به منظور امتحاناتش (بعد از بـه این نتیجه رسیدن کـه ادامـه تحصیل بـه صلاحمان نیست) تلف مـیکنیم.

مطلبی مستقل قبلا درون این باره نوشته‌ام:

استدلالی سخیف هنگام تصمـیم گیری: امریه برای فوق لیسانس ریاضی “حیف نیست حالا کـه تا اینجا اومدی ولش کنی؟”

چون از کار تحقیقاتی لذت مـیبرم

بعضی کارهای تحقیقاتی را تنـها مـی‌توان درون دانشگاه‌ها انجام داد. امکانات آزمایشگاهی و کارگاهی آن تحقیقات صرفا درون دانشگاه‌ها وجود دارد. قبول دارم کـه اگر دل‌بسته چنین تحقیقاتی هستید، حتما بروید بـه سراغ دانشگاه‌ها. اما قطعا این را هم مـی‌دانید کـه در معدود دانشگاه‌هایی درون ایرانِ امروز چنین شرایط و رویکردی وجود دارد.

مواظب باشید بـه بهانـه علاقه بـه تحقیقات بـه دانشگاهی وارد نشوید کـه صرفا تولید مقاله مـی‌کند و خبری از تحقیق و پژوهش واقعی درون آن نیست. و البته به منظور انجام پژوهش‌های خوب شاید بررسی گزینـه تحصیل درون خارج از ایران هم بد نباشد.

چون مـیخواهم دانشم را افزایش دهم

مطمئنید تنـها راه افزایش دانش رفتن بـه دانشگاه است؟ آیـا با انواع مجموعه‌های آموزشی کـه بر بستر اینترنت آموزش‌های مفید و کاربردی مـی‌دهند آشنایید؟

حتما از درس‌های مقطع لیسانس یـادتان مانده کـه در کتار هر درس احیـانا مفیدی کـه پاس کرده‌اید، چندین درس پاس کرده‌اید کـه هیچ وقت بـه دردتان نخواهد خورد.

آیـا که تا حالا جستجویی درون مورد مراکز غیردانشگاهی کـه آموزش‌های آنلاین و غیرآنلاین مـی‌دهند کرده‌اید؟ اگر که تا حالا این کار را نکرده‌اید پیشنـهاد مـیکنم پیش از تصمـیم قطعی درون مورد ارشد خواندن این کار را ید. درون مورد موضوعی کـه مـی‌خواهید دانش‌تان را درون آن افزایش دهید درون گوگل جستجو کنید، هم فارسی و هم انگلیسی. فکر کنم گزینـه‌های خوبی روی مـیزتان باشد.

حواس‌مان باشد کـه ارشد خواندن تنـها ابزاری برایب دانش است. مواظب باشیم درون دام ابزار نیفتیم:

چگونـه درون “دام ابزارها” نیفتیم؟

چون بـه روابطی کـه در دانشگاه ایجاد مـی‌شود نیـاز دارم

انصافا یکی از برکات اصلی دانشگاه به منظور من همـین گسترش روابط اجتماعی و شکل گرفتن دوستی‌هایی ماندگار بود. تاثیر این روابط بر کار و زندگی را هم اصلا انکار نمـی‌کنم.

صرف حضور یـافتن درون محضر برخی اساتید هم تنـها از طریق دانشگاه مـیسر مـی‌شود.

اما مسئلۀ مـهم این هست که هزینـه-فایده کنید و ببینید آیـا ارشد خواندن درون دانشگاه مـی‌ارزد یـا نـه؟ ارشد خواندن ممکن هست گزینـه خوبی باشد، اما گاهی همـین گزینـه‌های خوب ادم را بیچاره مـی‌کند. مواظب گزینـه‌های خوب باشیم:

گزینـه های خوب آدم را بیچاره مـیکند

فکر مـیکنم قبول داشته باشید کـه این روابط کیفی و محضر اساتید را درون همـه دانشگاه‌ها نمـی‌توان پیدا کرد. اگر مـی‌خواهید درون آن شعبه دور فلان دانشگاه ارشد بخوانید، اوضاع فرق مـی‌کند!

چون مـیخواهم فعلا سربازی نروم، ارشد بخونم یـا برم سربازی ؟

کارشناسی ارشد یـا سربازی ؟ امان از این سربازی. ارشد یـا خدمت سربازی ؟ آن هم عجب خدمتی!

اول بگویم کـه در کنار آن روابطِ خوب دانشگاه، یکی دیگر از فواید ارشد خواندن به منظور من، همـین پیچاندن سربازی بود. شرایط بنیـاد نخبگان را داشتم و سربازیِ معمول را نرفتم. اما همان دوره کوتاه مدت آموزشی هم تحملش خیلی سخت بود.

قبول دارم کـه حتی تصور این اتلاف عمر هم حال آدم را بد مـی‌کند. اما حتما حواسمان بـه این شترِ بدترکیب کـه دم درون خانـه‌مان نشسته و از جایش هم بلند نمـیشود هست. اگر تنـها با نیت بـه تعویق انداختن سربازی، برویم ارشد دردی دوا نمـی‌شود. بعد از ارشد چه؟

اگر شما هم بتوانید با شرایط جدید (که انگار بـه نسبت زمان ما تغییر هم کرده) سربازی را بـه کمک ارشد بپیچانید کـه چه بهتر. والا شاید امریـه گرفتن و سربازی رفتن با همـین مدرک کارشناسی گزینـه بهتری باشد. درون دوران گذران سربازی هم شاید بشود شرایطی ایجاد کرد کـه مـهارت و دانش‌مان را افزایش دهیم و بعد از این دوران، گزینـه‌های خوبی به منظور انتخاب شغل پیش روی ما باشد. گزینـه‌هایی کـه رضایت شغلی را برایمان بـه ارمغان بیـاورد.

اگر هم جنستان مذکر نیست و دغدغه سربازی ندارید کـه هیچی. اصلا چرا این بند را خواندید؟

مـی‌خواهم درون ارشد تغییر رشته بدهم و زمـینـه کاری‌ام را عوض کنم

مثلا مدیریت بخوانم و در حوزۀ جدیدی وارد شوم. بله، خیلی از موقعیت‌های شغلی را تنـها مـی‌توان با داشتن مدرک مرتبط درون اختیـار گرفت. این واقعیتی انکارناپذیر است. اما از آن طرف افراد بسیـار زیـادی هم هستند کـه در زمـینـه‌ای مشغول بـه کار هستند کـه ربطی بـه رشته دانشگاهی‌شان ندارد. من از تعدادی از این آدمـها درون سری کارنکن نام‌ام. پیشنـهاد مـیکنم پیش از تصمـیم درباره ادامـه تحصیل درون مقطع ارشد، حتما نگاهی بـه داستان این آدمـها بیـاندازید:

کار نکن

چون مـیخواهم با تحصیل درون مقطع ارشد شرایط را به منظور رفتن از این کشور فراهم کنم

موافقم کـه ادامـه تحصیل درون مقطع ارشد درون خارج از ایران فرصت خوبی به منظور مـهاجرت است. اما پیشنـهاد مـیکنم حتما قبل از ادامـه تحصیل با این هدف، بـه این هم فکر کنید کـه بعد از خواندن ارشد چه خواهید کرد.

از هم‌کلاسی‌ها و هم‌‎خوابگاهی‌های دوران دانشگاه‌مان خیلی‌ها الان ایران نیستند. عده‌ای راضی‌اند و عده‌ای هم نـه. مـیدانم کـه نمـیشود از الان بـه فکر خیلی از چیزها بود. اما بد نیست پرس و جویی ید درون این مورد و ببینید بعدش چه مـیشود. فرض کنید مدرک ارشد را هم آنجا گرفتید، برمـی‌گردید ایران؟ مـی‌مانید؟

هر تصمـیمـی مـی‌گیرید، لطفا تصمـیم خودتان باشد. چون بعدها هزینۀ این انتخاب را خودتان حتما بدهید:

هزینۀ انتخاب‌ها

مـیخواهم ارشد بخوانم چون کار دیگری جز درس خواندن بلد نیستم 

این دلیل را بهی جز خودمان نخواهیم گفت. کمـی فکر کنیم. اگر دلیل ما به منظور فوق لیسانس گرفتن همـین است، احساس خطر کنیم. صرف گرفتن مدرک ارشد چیزی بر مـهارت ما نمـی‌افزاید. بازار کار این سالها هم بـه گونـه‌ای نیست کـه به ازای مدرک ارشدمان بـه ما پول بدهند. گذشت آن دوران.

درباره افزایش مـهارت و دانش قبلا حرف زده‌ام و دیگر تکرارشان نمـی‌کنم.

خلاصه داستان اینکه به منظور ارشد خواندمان دلیل داشته باشیم. اگر که تا حالا بـه صورت جدی بـه این دلایل فکر نکرده‌ایم، الان این کار را یم و اینکه:

گاهی بـه اهمان شک کنیم

بعد از خواندن این مطلب چه کنم؟

۱- نظرتان درباره این مطالب را درون قالب کامنت با دیگران بـه اشتراک بگذارید.

۲- اگر درگیر تصمـیم به منظور ادامـه تحصیل درون مقطع ارشد هستید، مـی‌توانید از مطلب زیر به منظور تصمـیم‌گیری بهتر استفاده کنید:

چگونـه تصمـیم بگیریم؟

۳- مطلب زیر را درباره شغل مناسب بخوانید:

شغل مناسب من چیست

نویسنده و منبع: امین آرامش | تاریخ انتشار: Mon, 30 Jul 2018 14:09:00 +0000

چند شب پیش بـه بهانـه انتخاب رشته یکی از بچه‌های فامـیل، رشته بهیاری سال۹۶ ۹۷ حرفهایی درون آن جمع خانوادگی زدم. رشته بهیاری سال۹۶ ۹۷ دیدم بد نیست آنـها را جمع و جور کنم و اینجا هم بیـاورم. رشته بهیاری سال۹۶ ۹۷ موضوعِ آن بحث انتخاب رشته ریـاضی فیزیک یـا تجربی بود. اما بحث بـه آینده شغلی و بازار کار رشته ریـاضی و بازار کار رشته تجربی هم کشیده شد و به جاهای دیگری هم رفت. چند نکته درون این مورد:

۱

اولین نکته‌ای کـه در چنین بحثی بـه چشم من مـی آید، کم بودن گزینـه های روی مـیز است. وقتی انتخاب درون مورد آینده شغلی ختم مـیشود بـه انتخاب بین رشته ریـاضی یـا تجربی و قرار هست در نـهایت هم بـه انتخاب بین مـهندس یـا دکتر شدن برسد یعنی گزینـه های روی مـیز خیلی کم است. نکته دردناک تر این هست که محدود بودن گزینـه‌ها بـه این دو مورد، بصورت یک واقعیت محتوم توسط بچه ها و والدینشان پذیرفته شده است. بنابراین چندان هم عجیب نیست کـه چنین نصیحتهای را خطاب بـه فرزند مورد نظر بشنویم: رشته بهیاری سال۹۶ ۹۷ «مـهندسی آینده خوبی ندارد، برو دکتر شو، برو تجربی»

۲

برای پیدا گزینـه های بیشتر حتما اندکی بـه خودمان زحمت بدهیم، حتما دنبال گزینـه‌های بیشتر برویم. آیـا واقعا تمام راه‌هایب درآمد بـه همـین دو مورد مـیرسد؟ همـه مردم ایران از یکی از همـین دو پیشـهب درآمد مـیکنند؟ یـا دکترند یـا مـهندس؟

قطعا چنین نیست. اما چه شده کـه والدین و فرزندانشان بـه گزینـه های دیگر فکر نمـیکنند؟ فکر مـیکنم کمبود آگاهی یکی از دلایل مـهم آن است. نبود گزینـه های موفق درون سایروتها درون اطرافیـان هم دلیل دیگری است. وقتی همـه اطرافیـان کارمند دولت و نشسته بر سر سفره نفت هستند، احتمال اینکه گزینـه‌ای غیر از آن روی مـیز تصمـیم‌گیری گذاشته شود، کم خواهد بود.

۳

روند، روند و روند. حتما آینده را دید. نسل قبل کـه ما را تشویق مـیکرد کـه مـهندس شویم، چون درون سالهای ابتدایی دهه ۸۰ اوضاع مـهندسان خوب بود، جایی جلوتر از نوک دماغش را ندید. به منظور تصمـیم‌گیری به منظور آغاز یک مسیر شغلی، حتما روندها را مدنظر قرار دهیم و آینده هر شغلی را ببنیم و نـه وضعیت امروزش را.

در همـین رشته‌های مـهندسی دوستانی دارم کـه با رتبه‌هایی بهتر، مکانیک و برق خوانده‌اند، اما امروز مـیانگین درآمدشان بـه طرز محسوسی کمتر از دوستان کامپیوترخوانده من است. این یعنی آن سالها، حتما به فکر امروز و هرچه بیشتر وابسته شدن زندگیـها بـه کامپیوتر مـی‌بودند، نـه اینکه صرفا بـه رشته‌هایی با وضعیت شغلی نسبتا خوب درون آن سالها توجه کنند.

البته اینکه معیـار انتخاب صرفا درآمد بیشتر باشد یـا نـه بحث دیگری هست که درون ادامـه بـه آن خواهم پرداخت.

شغل مناسب من چیست؟

۴

نسل بالاتر اگر مـیخواهد کمک حال باشد، حتما مطلع تر باشد. اینکه بـه دلیل عدم اطلاعش، گزینـه‌های محدودی روی مـیز بگذارد و نصایح ارزنده‌اش! را درون باب ارجحیت یکی بر دیگری (آن هم با توجه بـه شرایط امروز و نـه روندهای موجود و شرایط احتمالی آینده) بگوید ظلم بزرگی درون حق فرزندان مرتکب شده است. درون این خصوص قبلا مفصل نوشته‌ام:

مـیخواهم پدر/مادر خوبی باشم! (۲): آینده شغلی فرزندان

در مورد آینده شغلی رشته تجربی و پزشک شدن هم مطلبی نوشته‌ام:

پزشکان، آینده و یک سری حرفها

۵

نسل قبل این شانس (یـا بدشانسی) را داشته کـه بخاطر یک کاغذ (همان مدرک دانشگاهی)، توانسته کار کند. (رجوع شود بـه سری کارنکن و تعریف کار ن) امکانش بوده کـه به دلیل وجود آن کاغذ، یک مـیز و تضمـین سی ساله به منظور آب باریکه بـه آنـها بدهند، اما امروز خوشبختانـه این فرصت مـهیـا نیست و برایب درآمد حتما ارزشی به منظور دیگران خلق کنیم.

کار نکن

دوران استخدام‌های دولتی بـه سرآمده (و انشالله برنخواهد گشت)، اگر کارآمدی اقتصادی درون کشور مـیخواهیم، دولت حتما بسیـار کوچکتر از این شود. کارمندان دولت، اگر منصف باشند، خودشان هم معترفند کـه بخش اعظمشان درون ادارات اضافی هستند و نبودشان هیچ خللی درون هیچ جا ایجاد نمـیکند!

۶

فکر مـیکنم بر خلاف تصور عامـه، اتفاقا موقعیت‌های شغلی بسیـار هم زیـاد است. فقط مـهارت و دانش بدردبخور و البته صبر و پشتکار لازم است. حالا کهی به منظور آن کاغذپاره بـه ما پول نمـیدهد، حتما بتوانیم ارزش آفرین باشیم، حتما مـهارت داشته باشیم. دانشِ مفید داشته باشیم. و البته درون ابتدای راه حتما خاکِ کار را بخوریم و برای رسیدن بـه موقعیت‌های بهتر شغلی، عجله نداشته باشیم.

همـین الان کـه کارجویـان از نبود فرصت شغلی حرف مـیزنند، کارفرمایـان هم از نبود نیروی متخصص حرف مـیزنند. این یعنی یک نیروی متخصص و با دانش، موقعیتهای شغلی خوبی خواهد داشت.

۷

از هر بپرسید مـیگوید وضعیت شغلی برای رشته های فنی خوب نیست، اما من قبلا بـه یک مثال عینی به منظور موقعیت شغلی بسیـار خوب به منظور آدم بامـهارت و دانش درون یکی از قسمت های کار نکن پرداخته‌ام. بد نیست ببینیدش:

کار نکن، قسمت هجدهم: سلمان قاسمـی و زاگرس کمپرسور: مـهندسِ مکانیکی کـه نیـازی بـه تغییر مسیر نداشته!

۸

پیدا مقصر به منظور وضعیت ناخوشایند ما درون ده سال آینده هیچ دردی از ما دوا نمـیکند. تاوان ندانم‌کاری و کم‌اطلاعی امروزمان را ما با تمام وجودمان درون آینده خواهیم داد. حالا اگر بـه فرض خودمان را قانع کنیم کـه تقصیر دولت بوده کـه مثلا شغل به منظور مـهندسین ایجاد نکرده، باز هم تغییری درون وضعیت ناخوشایند ما اتفاق نخواهد افتاد.

این والدین و فرزندان هستند کـه باید با چشمـهای باز، گزینـه‌های موجود را ببینند و انتخاب‌های درستی انجام دهند.

۹ 

تلاش و پشتکار است که شایسته احترام است. کاش فرزندانمان را هیچ‌وقت بخاطر استعداد ذاتی و برتری بدون تلاششان بر دیگران تحسین نکنیم. اما که تا مـیتوانیم آنـها را به منظور تلاش بیشتر تشویق کنیم. درون این مورد همانطور کـه قبلا گفته‌ام:

افتخار بـه هر چیزی کـه برای بدست آوردنش زحمتی نکشیده ایم، نوعی حماقت است.

مطلب مستقلی هم درون این مورد نوشته‌ام:

پدر پولدار (۱)

۱۰

فکر مـیکنم برای مسئله‌‌ی انتخاب شغل، تابع هدف مناسبی برای بهینـه‌یـابی تعریف نشده. اینکه معیـارمان به منظور انتخاب یک شغل و مسیر منتج بـه آن، تنـها مـیزان درآمد آن باشد، خوب نیست. بنظرم رضایت از مسیر حتما اولویت ما درون انتخاب آن مسیر شغلی باشد. پیشنـهاد مشخص من درون این زمـینـه کارن است. درون مورد شرایط کارن و نمونـه‌های عینی آن هم فکر مـیکنم بـه اندازه کافی درون سری کارنکن حرف زده‌ام.

در مورد اهمـیت رضایت از مسیر هم قبلا بـه تفصیل نوشته‌ام:

داستان تکراری “رضایت از مسیرِ زندگی”

مطالب مرتبط

ادامـه تحصیل بدهم یـا نـه؟ (۱): دکترا بخوانم؟

چرا ترجیح مـیدهم مدرس کنکور و استاد دانشگاه نباشم؟

پزشکان، آینده و یک سری حرفها

دانشگاه، مـهندسین بیکار و چیزهای دیگر

اگر درخواست مشاوره خصوصی دارید، لطفا از صفحه زیر اقدام کنید:

مشاوره خصوصی

نویسنده و منبع: امین آرامش | تاریخ انتشار: Tue, 21 Aug 2018 04:54:00 +0000

حالا دیگر بـه لطف اینترنت مـیتوانیم مشتری‌های زیـادی به منظور هنرهای دستی خودمان پیدا کنیم. پیچا دیزاین (Picha Design) حاصلِ هنرنمایی مـهیـار است. دیزان کاری نام ها او با ایده‌های قشنگش محصولات بسیـار زیبایی خلق مـیکند کـه مشتری‌های خاص خودش را هم دارد.

او علاوه بر فروش مستقیم با استفاده از صفحه اینستاگرامش، از طریق چندین مغازه درون تهران هم محصولاتش را عرضه مـیکند. دیزان کاری نام ها البته این روزها، دیزان کاری نام ها فروش بـه شـهرستانـها را هم آغاز کرده.

طبیعتا روزهای نخست، سختی‌های زیـادی متحمل شده‌اند که تا یک ایده را عملی کنند. بـه قولِ خود او: دیزان کاری نام ها «ایده هر کاری از یـه جایی شکل مـیگیره. پیچا با یک درد و دل ساده با یـه دوست شکل گرفت و داریم تلاش مـیکنیم پا بگیره. گاهی اوقات چندین ایده بـه ذهنمون مـیاد، ولی ساده ازش مـیگذریم. امـیدوارم ایده هاتون بـه حقیقت بپینوده.»

آیـا ما هم جرات ریسک بر روی ایده‌هایمان را داریم؟

آیـا حاضریم به منظور عملی شان، سختی بکشیم؟ (یـا فقط رویـای موفقیتِ بدون زحمت داریم؟)

صفحه اینستاگرام پیچا دیزان

شما هم مـی‌توانید داستان کارنکن خودتان را بسازید، روی لینک زیر کلیک کنید:

نقشـه راه کارنکن

نویسنده و منبع: امین آرامش | تاریخ انتشار: Mon, 27 Aug 2018 09:33:00 +0000

چند شب پیش بـه بهانـه انتخاب رشته یکی از بچه‌های فامـیل، دانلود کتاب فیزیک دهم هنرستان سال۹۶ حرفهایی درون آن جمع خانوادگی زدم. دانلود کتاب فیزیک دهم هنرستان سال۹۶ دیدم بد نیست آنـها را جمع و جور کنم و اینجا هم بیـاورم. دانلود کتاب فیزیک دهم هنرستان سال۹۶ موضوعِ آن بحث انتخاب رشته ریـاضی فیزیک یـا تجربی بود. اما بحث بـه آینده شغلی و بازار کار رشته ریـاضی و بازار کار رشته تجربی هم کشیده شد و به جاهای دیگری هم رفت. چند نکته درون این مورد:

۱

اولین نکته‌ای کـه در چنین بحثی بـه چشم من مـی آید، کم بودن گزینـه های روی مـیز است. وقتی انتخاب درون مورد آینده شغلی ختم مـیشود بـه انتخاب بین رشته ریـاضی یـا تجربی و قرار هست در نـهایت هم بـه انتخاب بین مـهندس یـا دکتر شدن برسد یعنی گزینـه های روی مـیز خیلی کم است. نکته دردناک تر این هست که محدود بودن گزینـه‌ها بـه این دو مورد، بصورت یک واقعیت محتوم توسط بچه ها و والدینشان پذیرفته شده است. بنابراین چندان هم عجیب نیست کـه چنین نصیحتهای را خطاب بـه فرزند مورد نظر بشنویم: دانلود کتاب فیزیک دهم هنرستان سال۹۶ «مـهندسی آینده خوبی ندارد، برو دکتر شو، برو تجربی»

۲

برای پیدا گزینـه های بیشتر حتما اندکی بـه خودمان زحمت بدهیم، حتما دنبال گزینـه‌های بیشتر برویم. آیـا واقعا تمام راه‌هایب درآمد بـه همـین دو مورد مـیرسد؟ همـه مردم ایران از یکی از همـین دو پیشـهب درآمد مـیکنند؟ یـا دکترند یـا مـهندس؟

قطعا چنین نیست. اما چه شده کـه والدین و فرزندانشان بـه گزینـه های دیگر فکر نمـیکنند؟ فکر مـیکنم کمبود آگاهی یکی از دلایل مـهم آن است. نبود گزینـه های موفق درون سایروتها درون اطرافیـان هم دلیل دیگری است. وقتی همـه اطرافیـان کارمند دولت و نشسته بر سر سفره نفت هستند، احتمال اینکه گزینـه‌ای غیر از آن روی مـیز تصمـیم‌گیری گذاشته شود، کم خواهد بود.

۳

روند، روند و روند. حتما آینده را دید. نسل قبل کـه ما را تشویق مـیکرد کـه مـهندس شویم، چون درون سالهای ابتدایی دهه ۸۰ اوضاع مـهندسان خوب بود، جایی جلوتر از نوک دماغش را ندید. به منظور تصمـیم‌گیری به منظور آغاز یک مسیر شغلی، حتما روندها را مدنظر قرار دهیم و آینده هر شغلی را ببنیم و نـه وضعیت امروزش را.

در همـین رشته‌های مـهندسی دوستانی دارم کـه با رتبه‌هایی بهتر، مکانیک و برق خوانده‌اند، اما امروز مـیانگین درآمدشان بـه طرز محسوسی کمتر از دوستان کامپیوترخوانده من است. این یعنی آن سالها، حتما به فکر امروز و هرچه بیشتر وابسته شدن زندگیـها بـه کامپیوتر مـی‌بودند، نـه اینکه صرفا بـه رشته‌هایی با وضعیت شغلی نسبتا خوب درون آن سالها توجه کنند.

البته اینکه معیـار انتخاب صرفا درآمد بیشتر باشد یـا نـه بحث دیگری هست که درون ادامـه بـه آن خواهم پرداخت.

شغل مناسب من چیست؟

۴

نسل بالاتر اگر مـیخواهد کمک حال باشد، حتما مطلع تر باشد. اینکه بـه دلیل عدم اطلاعش، گزینـه‌های محدودی روی مـیز بگذارد و نصایح ارزنده‌اش! را درون باب ارجحیت یکی بر دیگری (آن هم با توجه بـه شرایط امروز و نـه روندهای موجود و شرایط احتمالی آینده) بگوید ظلم بزرگی درون حق فرزندان مرتکب شده است. درون این خصوص قبلا مفصل نوشته‌ام:

مـیخواهم پدر/مادر خوبی باشم! (۲): آینده شغلی فرزندان

در مورد آینده شغلی رشته تجربی و پزشک شدن هم مطلبی نوشته‌ام:

پزشکان، آینده و یک سری حرفها

۵

نسل قبل این شانس (یـا بدشانسی) را داشته کـه بخاطر یک کاغذ (همان مدرک دانشگاهی)، توانسته کار کند. (رجوع شود بـه سری کارنکن و تعریف کار ن) امکانش بوده کـه به دلیل وجود آن کاغذ، یک مـیز و تضمـین سی ساله به منظور آب باریکه بـه آنـها بدهند، اما امروز خوشبختانـه این فرصت مـهیـا نیست و برایب درآمد حتما ارزشی به منظور دیگران خلق کنیم.

کار نکن

دوران استخدام‌های دولتی بـه سرآمده (و انشالله برنخواهد گشت)، اگر کارآمدی اقتصادی درون کشور مـیخواهیم، دولت حتما بسیـار کوچکتر از این شود. کارمندان دولت، اگر منصف باشند، خودشان هم معترفند کـه بخش اعظمشان درون ادارات اضافی هستند و نبودشان هیچ خللی درون هیچ جا ایجاد نمـیکند!

۶

فکر مـیکنم بر خلاف تصور عامـه، اتفاقا موقعیت‌های شغلی بسیـار هم زیـاد است. فقط مـهارت و دانش بدردبخور و البته صبر و پشتکار لازم است. حالا کهی به منظور آن کاغذپاره بـه ما پول نمـیدهد، حتما بتوانیم ارزش آفرین باشیم، حتما مـهارت داشته باشیم. دانشِ مفید داشته باشیم. و البته درون ابتدای راه حتما خاکِ کار را بخوریم و برای رسیدن بـه موقعیت‌های بهتر شغلی، عجله نداشته باشیم.

همـین الان کـه کارجویـان از نبود فرصت شغلی حرف مـیزنند، کارفرمایـان هم از نبود نیروی متخصص حرف مـیزنند. این یعنی یک نیروی متخصص و با دانش، موقعیتهای شغلی خوبی خواهد داشت.

۷

از هر بپرسید مـیگوید وضعیت شغلی برای رشته های فنی خوب نیست، اما من قبلا بـه یک مثال عینی به منظور موقعیت شغلی بسیـار خوب به منظور آدم بامـهارت و دانش درون یکی از قسمت های کار نکن پرداخته‌ام. بد نیست ببینیدش:

کار نکن، قسمت هجدهم: سلمان قاسمـی و زاگرس کمپرسور: مـهندسِ مکانیکی کـه نیـازی بـه تغییر مسیر نداشته!

۸

پیدا مقصر به منظور وضعیت ناخوشایند ما درون ده سال آینده هیچ دردی از ما دوا نمـیکند. تاوان ندانم‌کاری و کم‌اطلاعی امروزمان را ما با تمام وجودمان درون آینده خواهیم داد. حالا اگر بـه فرض خودمان را قانع کنیم کـه تقصیر دولت بوده کـه مثلا شغل به منظور مـهندسین ایجاد نکرده، باز هم تغییری درون وضعیت ناخوشایند ما اتفاق نخواهد افتاد.

این والدین و فرزندان هستند کـه باید با چشمـهای باز، گزینـه‌های موجود را ببینند و انتخاب‌های درستی انجام دهند.

۹ 

تلاش و پشتکار است که شایسته احترام است. کاش فرزندانمان را هیچ‌وقت بخاطر استعداد ذاتی و برتری بدون تلاششان بر دیگران تحسین نکنیم. اما که تا مـیتوانیم آنـها را به منظور تلاش بیشتر تشویق کنیم. درون این مورد همانطور کـه قبلا گفته‌ام:

افتخار بـه هر چیزی کـه برای بدست آوردنش زحمتی نکشیده ایم، نوعی حماقت است.

مطلب مستقلی هم درون این مورد نوشته‌ام:

پدر پولدار (۱)

۱۰

فکر مـیکنم برای مسئله‌‌ی انتخاب شغل، تابع هدف مناسبی برای بهینـه‌یـابی تعریف نشده. اینکه معیـارمان به منظور انتخاب یک شغل و مسیر منتج بـه آن، تنـها مـیزان درآمد آن باشد، خوب نیست. بنظرم رضایت از مسیر حتما اولویت ما درون انتخاب آن مسیر شغلی باشد. پیشنـهاد مشخص من درون این زمـینـه کارن است. درون مورد شرایط کارن و نمونـه‌های عینی آن هم فکر مـیکنم بـه اندازه کافی درون سری کارنکن حرف زده‌ام.

در مورد اهمـیت رضایت از مسیر هم قبلا بـه تفصیل نوشته‌ام:

داستان تکراری “رضایت از مسیرِ زندگی”

مطالب مرتبط

ادامـه تحصیل بدهم یـا نـه؟ (۱): دکترا بخوانم؟

چرا ترجیح مـیدهم مدرس کنکور و استاد دانشگاه نباشم؟

پزشکان، آینده و یک سری حرفها

دانشگاه، مـهندسین بیکار و چیزهای دیگر

اگر درخواست مشاوره خصوصی دارید، لطفا از صفحه زیر اقدام کنید:

مشاوره خصوصی

نویسنده و منبع: امین آرامش | تاریخ انتشار: Mon, 03 Sep 2018 09:25:00 +0000

فکر مـیکنم تجربه‌های واقعی زندگی آدمـها، کپشن ع جشن فارغ التحصیلی مـی‌توانند بیشتر از هر کتاب و نصیحتی الهام‌بخش باشند. کپشن ع جشن فارغ التحصیلی آدمـهایی کـه راهِ خودشان را درون زندگی پیدا کرده‌اند و به تعبیر من درون حیطه شغلی اهل کارن شده‌اند.

قبلا هم گفته‌ام،انی کـه در سری کارنکن درون مورشان حرف زده‌ام را پیگیری مـی‌کنم. کپشن ع جشن فارغ التحصیلی دیروز بعد از مدتها، کاملا اتفاقی سری بـه صفحه اینستاگرام زهرا زینالی زدم. درون مورد او قبلا درون سری کارنکن گفته‌ام و مـی‌توانید لینک‌های مربوط را از انتهای همـین مطلب دنبال کنید.

معرفی سری کارنکن و قسمت‌های مختلف آن

در کپشن پستِ اخیر زهرا زینالی حرفهای جالبی بود کـه از جنس تجربه‌ی زیسته هست و فکر کنم خواندنش مـی‌تواند به منظور شما هم الهام‌بخش باشد:

“دقیقا یکسال پیش جشن فارغ التحصیلی‌م تو دانشگاه ع.پ.ایران بود. یکی از بهترین شب‌های زندگیم کـه خیلی منتظرش بودم و بیشتر دوستای عزیزم هم تونستن بیـان و کنار هم خاطره بسازیم. یکی دو هفته‌ای با باحال‌ترین بچه‌های دانشگاه درگیر کارای عو برگزاری جشن بودیم و همـه‌ش خاطره‌های شیرینـه. اون موقع واقعا فکرشو نمـی‌کردم (برنامـه داشتم اما واضح نبود) کـه یکسال بعدش اینجا باشم. عدوم مال درخت بید محبوب‌م تو حیـاط دانشکده‌س 🙂
اینجا انقدر روزهام شلوغن و سریع مـیگذرن، انقدر هر روز پره از کلاس و مطلب و سخنرانی و جلسه و ملاقات و … کـه بعضی وقتا اتفاقای یک یـا دو روز قبل بـه نظرم مال یکی دو هفته پیش هستن! به منظور همـین اصلا یـادم نبود نیمـه اول مـهر ۹۵ جشن فارغ التحصیلی داشتیم کـه خوشبختانـه سوشال مدیـای مختلف یـاداوری مـی‌کنن.
اون روزا، آخرای اینترنی بخش سه ماهه‌ی اطفال بود و من هنوز بخش روان‌پزشکی و زنان و زایمان‌م مونده بود. بخش اعظم پایـان‌نامـه‌م مونده بود. تصمـیمم به منظور ادامـه‌ی درس تو رشته‌ی سلامت عمومـی (سیـاست‌گذاری) قطعی بود و چندتا دانشگاه خوب تو آمریکا و انگلیس و دانمارک رو انتخاب کرده بودم کـه توی دو ماهِ باقیمونده بـه ددلاین اول دسامبر به منظور اپلای به منظور این رشته، شرایط‌شون رو بخونم و مدارک‌م رو آماده کنم. حالا یکسال گذشته، من تو بهترین دانشگاهی کـه مـی‌شد و دو سال بود آرزوش رو داشتم دارم درس مـی‌خونم، و فکر کنم کارم الان بیشتره و درسم سخت تره و اتفاقا راضی‌م چون بـه نظرم این سختیـا آدمو محکم و قوی مـی‌کنن.
نتیجه اخلاقی این پست: کپشن ع جشن فارغ التحصیلی علاقه بـه درس و کار از نظر عامـه‌ی جامعه درباره‌ی موقعیت اجتماعی یـا درامد یـا اهمـیت اون رشته یـا شغل بـه مراتب مـهم‌تره. شغل فقط یـه بُعد از زندگی و کیفیتشـه و آدم حتما کاری رو ه کـه کیفیت مجموع ابعاد زندگی رو بـه طور قابل قبولی حفظ مـی‌کنـه، حتی اگه بقیـه‌ی جامعه نظرشون اینـه کـه باید بری دنبال یـه کار دیگه، چون درون نـهایت این خود ماییم کـه با انتخابامون و تبعاتش زندگی مـی‌کنیم“

قبلا بـه خود زهرا زینالی هم گفته‌ام کـه کاش با این قلم خوبش، درون وبلاگ بنویسد. نمـیدانم آن زمان بـه چه دلیلی مرا پیچاند! ولی اگری از خوانندگان اینجا، صدایش بـه او مـیرسد، بـه او یـادآوری کند کـه محتوای خوبی کـه تولید مـیکند زیر خروارها عو ویدئو در اینستاگرام دفن مـیشود و واقعا چه حیف.

کار نکن، قسمت دوازدهم: پزشکی کـه پیگیر علاقه و دغدغه اش شده

کار نکن، قسمت سی ام: و بازهم لبخندها نصیبانی هست که کارنکنند

لینک پست مربوطه از صفحه اینستاگرام زهرا زینالی

پس‌نوشت

سری کارنکن را برای ۳۰ هفته متوالی، هر پنجشنبه نوشتم. بعدها برایتان از نقش این موضوعی‌نوشتن درون استمرار وبلاگ‌نویسی‌ام خواهم گفت.

به دلایلی بعد از ۳۰ قسمت، سری کارنکن را دیگر بـه آن سبک ادامـه ندادم، اما مطمئن باشید کارنکن را رها نخواهم کرد. از شما چه پنـهان کـه برنامـه‌هایی دارم به منظور ادامـه این سری با یک مجموعه فایل صوتی و چیزهای دیگری هم درون سرم هست کـه به وقتش خواهم گفت.

مـی‌خواهم آدم‌ها هرچه بیشتر کارنکنند، زندگی کنند. وقت کم هست و حیف هست این وقت کم را به منظور کار مصرف کنیم.

مطلب مرتبط

گزینـه های خوب آدم را بیچاره مـیکند

چرا حتما تغییر کنیم؟ (از مطالب پروژه عادت‌سازی درون مدرسه ۱۰)

چگونـه نویسنده شویم؟ (یک برنامۀ ۱۰ هفته‌ای به منظور نویسنده شدن درون مدرسه ۱۰)

کانال مدرسه ۱۰ درون تلگرام

نویسنده و منبع: امین آرامش | تاریخ انتشار: Sat, 25 Aug 2018 01:29:00 +0000